جزایر و اقیانوس ها را در می نوردم

کنار تو می نشینم

بر مویت دست می کشم

با تو سخن می گویم

و بر می گردم

بی آن که مرا دیده باشی.

.

.

.

حیرت مکن که پنجره باز است و عروسک‌هایت می خندند.

شمس لنگرودی